Jeśli standardowy urlop to zbyt mało, ciekawym sposobem spędzenia czasu może stać się eksploracja miejska. To względnie świeża sfera turystyki, która polega na zwiedzaniu lokalizacji nieprzystępnych, przede wszystkim nieczynnych budowli: domów, szpitali, sanatoriów, kanałów, oraz korytarzy podziemnych. Urbexerzy wchodzą też do ukrytych dla ogółu przestrzeni, znajdujących się w ciągle funkcjonujących budynkach publicznych, penetrują hale maszyn, szyby wind, poddasza, albo kondygnacje, które wyszły z użytku.
Uprawianie urbexu jest bardzo niebezpieczne, wobec tego przed każdą wycieczką należy się kompleksowo spakować. Bardzo ważne jest zabranie w drogę komfortowego stroju – butów z grubą podeszwą i odzieży, która nie krępuje ruchów. Wyposażając plecak, nie można zapomnieć o takich rzeczach jak: trwałe rękawice, latarka czołowa i ręczna latarka led, zapasowe baterie, a także poręczny nóż albo bagnet, chociaż równie popularne są dobre scyzoryki. Niekiedy przydać się może także ostrzałka do noży i półmaska albo maska przeciwgazowa, zwłaszcza jeśli teren może być składowiskiem niebezpiecznych środków chemicznych.
Popularność urbexu ciągle rośnie, i to nie tylko pośród tych szukających aktywnego przepisu na spędzanie wakacji. Coraz liczniejsza grupa zaczyna się tym interesować ze względów artystycznych oraz historycznych. Opuszczone, niedostępne obiekty, które często potrzebują strumienia latarki, są idealnym motywem minimalistycznych fotografii. Roztaczająca się naokół aura nastrojowości i wyobcowania wspaniale sprzyja powstawaniu zachwycającej sztuki, w której mieszają się dwa światy: techniki oraz natury.
Równie istotne znaczenie dla naszej kultury ma historyczne uzasadnienie urbexu. Zwiedzane pustostany przeważnie można traktować jak miejsca upamiętnienia, a odkrywanie historii ich, oraz powiązanych z nimi ludzi, umożliwia wyrycie się w świadomości lokalnej. W takim rozumieniu każda eksploatacja ma charakter naukowy, a nie jedynie rekreacyjny.